Jeszcze przed dwoma laty (do końca 2014 r.) obowiązywały regulacje, według których przedsiębiorca z Unii Europejskiej sprzedający konsumentowi usługę elektroniczną (obejmującą przykładowo: tworzenie stron internetowych, dostarczanie oprogramowania, muzyki, gier) opodatkowywał ją według stawki VAT obowiązującej w państwie jego siedziby. Dzięki temu popularnością cieszyły się spółki z siedzibą w Luksemburgu czy na Cyprze, gdzie obowiązują niższe stawki VAT. Powodowało to także nieuzasadnione uprzywilejowanie przedsiębiorców z jednych państw i dyskryminację innych.
Od 1 stycznia 2015 r. przedsiębiorcy świadczący usługi telekomunikacyjne, nadawcze, a także elektroniczne na rzecz konsumentów wewnątrz Unii Europejskiej zobowiązani są odprowadzać podatki w kraju, w którym konsumenci ci zamieszkują.
Polscy przedsiębiorcy świadczący takie usługi, mogą rozliczyć się z fiskusem na dwa sposoby:
-
Rejestracja dla celów VAT w kraju konsumenta-nabywcy
O ile w przypadku przedsiębiorcy, który sprzedaje swoje usługi na rzecz konsumentów z jednego kraju UE takie rozwiązanie wydaje się celowe, o tyle w przypadku nabywców z wielu krajów rozwiązanie to wydaje się nader uciążliwe i niepraktyczne.
-
Skorzystanie z tzw. małego punktu kompleksowej obsługi podatnika (ang. Mini One Stop Shop, „MOSS”)
Dokonaną nowelizacją rozporządzenia dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz koniecznością implementacji nowych uregulowań do krajowego porządku prawnego wprowadzono tzw. mały punkt kompleksowej obsługi podatnika („MOSS”). Pozwala on dokonać jednolitej rejestracji w polskim organie podatkowym (w Polsce będzie to Naczelnik II Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście). Dzięki temu można rozliczyć podatek VAT należny w innych krajach członkowskich UE za pośrednictwem polskiego organu podatkowego, który przekaże wpłacone przez przedsiębiorcę kwoty na rachunek odpowiedniego organu podatkowego we właściwym państwie członkowskim.
Pojęcie usługi elektronicznej
Ustawodawca unijny jako usługę elektroniczną definiuje „usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie – ze względu na ich charakter – jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe”.
Jako przykłady usług w rozumieniu ww. definicji, wskazuje on m.in.:
- dostawy produktów w formie cyfrowej, łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami lub nowszymi wersjami;
- usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej, takich jak witryna lub strona internetowa;
- pakiety usług internetowych oferujące dostęp do informacji, w których element telekomunikacyjny ma charakter pomocniczy i drugorzędny (tzn. pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do Internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meteorologicznych lub turystycznych, gier, umożliwiają hosting witryn internetowych, dostęp do grup dyskusyjnych, itp.);
- tworzenie i utrzymywanie stron internetowych, zdalne zarządzanie programami i sprzętem (tworzenie i hosting witryn internetowych; automatyczną konserwację oprogramowania, zdalnie i on-line; zdalne zarządzanie systemami, hurtownie danych on-line, umożliwiające elektroniczne przechowywanie i wyszukiwanie konkretnych danych; dostarczanie on-line przestrzeni na dysku na żądanie);
- dostarczanie oprogramowania oraz jego uaktualnień (uzyskiwanie dostępu on-line i pobieranie oprogramowania (w szczególności programy w zakresie zamówień publicznych/księgowości, programy antywirusowe) oraz jego uaktualnień; oprogramowanie blokujące pojawianie się banerów reklamowych; sterowniki do pobierania, takie jak programy ustawiające interfejsy komputera i urządzeń peryferyjnych (np. drukarek); automatyczną instalację on-line filtrów na witrynach internetowych, automatyczną instalację on-line zabezpieczeń typu firewall);
- dostarczanie obrazów, tekstu i informacji oraz udostępnianie baz danych (uzyskiwanie dostępu i pobieranie obrazów, fotografii i wygaszaczy ekranu; zawartość książek w formie cyfrowej i innych publikacji elektronicznych; prenumeratę gazet i czasopism on-line; wiadomości, informacje o sytuacji na drogach oraz prognozy pogody on-line; dostarczanie przestrzeni reklamowej, szczególnie banerów reklamowych na stronach lub witrynach internetowych; korzystanie z wyszukiwarek i katalogów internetowych);
- dostarczanie muzyki, filmów i gier, w tym gier losowych i hazardowych, jak również przekazów o charakterze politycznym, kulturalnym, artystycznym, sportowym, naukowym i rozrywkowym oraz informacji o wydarzeniach (uzyskiwanie dostępu i pobieranie muzyki na komputery i telefony komórkowe; uzyskiwanie dostępu i pobieranie sygnałów dźwiękowych, urywków nagrań, dzwonków i innych dźwięków; uzyskiwanie dostępu i pobieranie filmów;
- pobieranie gier na komputery i telefony komórkowe; uzyskiwanie dostępu do automatycznych gier online, które wymagają użycia Internetu lub innych podobnych sieci elektronicznych, gdy gracze są od siebie oddaleni; odbieranie programów radiowych lub telewizyjnych rozpowszechnianych za pomocą sieci radiowej lub telewizyjnej, Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, tj. słuchanie lub oglądanie programów w momencie wybranym przez użytkownika, na jego indywidualne życzenie, na podstawie katalogu programów wybranych przez dostawcę usług medialnych, np. telewizja lub wideo na życzenie; odbieranie programów radiowych lub telewizyjnych rozpowszechnianych za pomocą Internetu lub podobnej sieci elektronicznej (streaming IP), chyba że są one nadawane jednocześnie z ich transmisją lub retransmisją za pomocą sieci radiowych lub telewizyjnych)
- usługi kształcenia korespondencyjnego.
Procedura rejestracji do MOSS
Procedurę rejestracji, ewidencjonowania transakcji i składania deklaracji regulują art. 130a i n. ustawy o podatku od towarów i usług. W pierwszej kolejności należy wypełnić odpowiedni formularz i wraz z innymi wymaganymi dokumentami przesłać drogą elektroniczną (poprzez system e-Deklaracje) Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście.
Podatnik, który korzysta z procedury MOSS jest zobowiązany do składania deklaracji rozliczeniowych (VIU-D). Należy je składać – również w formie elektronicznej – Naczelnikowi Drugiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – Śródmieście do 20. dnia następującego po danym kwartale. Kwoty w deklaracji VIU-D należy wyrażać w euro (stosując kurs wymiany Europejskiego Banku Centralnego z ostatniego dnia danego okresu rozliczeniowego), zaś w tytule przelewu podaje się tzw. unikatowy numer referencyjny, który nadaje się każdej złożonej przez podatnika deklaracji kwartalnej. Podatek – także w kwocie euro - należy wpłacić na rachunek bankowy Drugiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – Śródmieście.
Oferowanie przez polskich przedsiębiorców swoich usług elektronicznych konsumentom z innych krajów UE oraz związane z tym formalności podatkowe zostały istotnie zminimalizowane dzięki wprowadzeniu procedury MOSS. Dzięki temu rozwiązaniu, to pracownicy właściwego organu podatkowego będą zobowiązani do przekazywania kwot VAT do swoich odpowiedników w krajach członkowskich UE. To z kolei niewątpliwie wpłynie na zmniejszenie i tak rozbudowanych obowiązków formalnych przedsiębiorców oferujących transgraniczne usługi elektroniczne konsumentom, a także polepszenie otoczenia inwestycyjnego.
Autor: Mateusz Doroszczonek