Portal prowadzi Kancelaria
Babiaczyk Skrocki i Wspólnicy

Jak przełamać monopol telekomunikacyjny?

Umowy

Często zdarza się, że deweloperzy w nowo wybudowanych budynkach, wspólnoty mieszkaniowe, spółdzielnie mieszkaniowe, a także zarządcy/właściciele centrów handlowych utrudniają przedsiębiorcom telekomunikacyjnym dostęp do infrastruktury telekomunikacyjnej, a tym samym możliwość zaoferowania swoich usług użytkownikowi końcowemu. Ustawodawca wychodzi naprzeciw tym problemom i w art. 30 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. 2016, poz. 1537 ze zm.) przewiduje, że właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości, niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, jest obowiązany zapewnić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu nieodpłatny dostęp do nieruchomości, w tym do budynku oraz punktu styku, polegający w szczególności na:

  1. zapewnieniu możliwości wykorzystywania istniejącego przyłącza telekomunikacyjnego lub istniejącej instalacji telekomunikacyjnej budynku, jeżeli powielenie takiej infrastruktury byłoby ekonomicznie nieopłacalne lub technicznie niemożliwe,
  2. umożliwieniu doprowadzenia przyłącza telekomunikacyjnego aż do punktu styku,
  3. umożliwieniu wykonania instalacji telekomunikacyjnej budynku, jeżeli:
  • nie istnieje instalacja telekomunikacyjna budynku przystosowana do dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s lub
  • istniejąca instalacja telekomunikacyjna budynku przystosowana do dostarczania usług szerokopasmowego dostępu do Internetu o przepustowości co najmniej 30 Mb/s nie jest dostępna lub nie odpowiada zapotrzebowaniu przedsiębiorcy telekomunikacyjnego,
  1. umożliwieniu korzystania z punktu styku,
  2. umożliwieniu odtworzenia przyłącza telekomunikacyjnego lub wykonaniu instalacji telekomunikacyjnej budynku, które uległy likwidacji, zniszczeniu, uszkodzeniu lub wymagają modernizacji lub przebudowy

- w celu zapewnienia telekomunikacji w tym budynku.

Co ważne, obowiązek zapewnienia dostępu do nieruchomości jest niezależny od tego, czy budynek został ukończony i czy rozpoczęto jego użytkowanie.

Ustawodawca w ust. 1e omawianej regulacji przewidział możliwość zwrócenia się przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego do właściciela, użytkownika wieczystego lub zarządcy nieruchomości z wnioskiem o udzielenie informacji o:

  1. danych kontaktowych właściciela kabla telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku i przyłącza telekomunikacyjnego;
  2. podmiotach korzystających z punktu styku;
  3. innych przedsiębiorcach telekomunikacyjnych korzystających z kabla telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku i przyłącza telekomunikacyjnego;
  4. numerze księgi wieczystej nieruchomości;
  5. osobach lub podmiotach uprawnionych do zawarcia umowy w sprawie dostępu, wraz z ich adresami do doręczeń

a właściciel, użytkownik wieczysty lub zarządca nieruchomości jest obowiązany udzielić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu informacji w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku w tej sprawie.

Stosownie do art. 30 ust. 3 Ustawy, właściciel kabla telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku lub przyłącza telekomunikacyjnego, niebędący przedsiębiorcą telekomunikacyjnym, jest obowiązany udostępnić przedsiębiorcy telekomunikacyjnemu takie przyłącze, instalację, całość lub część kabla, w tym w szczególności włókno światłowodowe, jeżeli doprowadzenie przyłącza telekomunikacyjnego, wykonanie instalacji telekomunikacyjnej budynku, doprowadzenie kolejnego kabla telekomunikacyjnego do budynku lub umieszczenie takiego kabla w istniejącej kanalizacji kablowej byłoby ekonomicznie nieopłacalne lub technicznie niemożliwe.

Warunki dostępu do nieruchomości określa umowa zawarta między przedsiębiorcą telekomunikacyjnym a odpowiednio właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub zarządcą nieruchomości, właścicielem kabla telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku lub przyłącza telekomunikacyjnego. Umowa taka powinna zostać zawarta w terminie 30 dni.

Koszty ponoszone przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego

Niezależnie od braku możliwości nałożenia wynagrodzenia/opłat na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, ponosi on jednak koszty:

  1. związane z udostępnieniem nieruchomości w celu wykorzystywania istniejącego przyłącza telekomunikacyjnego lub istniejącej instalacji telekomunikacyjnej budynku albo doprowadzenia do budynku przyłącza telekomunikacyjnego lub wykonania instalacji telekomunikacyjnej budynku, w tym przywrócenia stanu pierwotnego;
  2. utrzymania udostępnionego przyłącza telekomunikacyjnego, instalacji telekomunikacyjnej budynku lub całości lub części kabla telekomunikacyjnego.

W świetle stanowiska Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej (UKE) z grudnia 2013r., do tych wydatków możemy naliczyć następujące koszty (o ile zostały faktycznie poniesione przez właściciela nieruchomości):

  • wynagrodzenie dla pracownika ochrony za dodatkowe godziny (nadzór nad pracownikami operatora wykonującymi instalację),
  • koszty związane z koniecznością potwierdzenia przez właściwe organy zachowania norm bezpieczeństwa przy realizacji inwestycji, kolizji instalacji telekomunikacyjnej z innymi instalacjami w budynku,
  • koszt wykonania przyłączy energetycznych na potrzeby aktywnych urządzeń sieciowych,
  • koszty energii udostępnionej na czas pracy budowlanych (ryczałt albo odrębna umowa operatora z zakładem energetycznym),
  • koszt najmu powierzchni zajętej przez os. trzecią (np. innego najemcę) jaką musiał zająć operator w toku swoich czynności (np. w formie refaktury kosztu umniejszenia czynszu najemcy na operatora).

Decyzja Prezesa UKE

W przypadku, kiedy właściciel nieruchomości uchyla się od obowiązku oferowania dostępu do nieruchomości, prezes UKE, kierując się potrzebą zapewnienia skutecznej konkurencji oraz zapewnienia telekomunikacji, może, w drodze decyzji, określić warunki zapewnienia tego dostępu.

Umowa  albo ostateczna decyzja w sprawie dostępu, stanowią ponadto podstawę do dokonania wpisu w dziale III księgi wieczystej nieruchomości.

Obowiązek wyposażenia budynku w instalację telekomunikacyjną umożliwiającą świadczenie usług przez różnych dostawców usług

Ustawodawca wskazuje ponadto, że w celu zapewnienia świadczenia użytkownikom usług telefonicznych, usług transmisji danych zapewniających szerokopasmowy dostęp do Internetu oraz usług rozprowadzania cyfrowych programów radiowych i telewizyjnych w wysokiej rozdzielczości przez różnych dostawców usług, budynek powinien być wyposażony, zgodnie z przepisami w sprawie warunków techniczno-budowlanych wydanych na podstawie ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2016 r. poz. 290, 961, 1165 i 1250), w instalację telekomunikacyjną umożliwiającą przyłączenie do publicznych sieci telekomunikacyjnych wykorzystywanych do świadczenia tych usług, przy zachowaniu zasady neutralności technologicznej.

Regulacja ta ma na celu zapewnienie, aby już na etapie projektowania i budowy budynku zlikwidowane zostały techniczne przeszkody uniemożliwiające lub utrudniające przedsiębiorcom telekomunikacyjnym działającym w oparciu o własną infrastrukturę telekomunikacyjną konkurowanie o użytkowników końcowych.

Regulacje Prawa Telekomunikacyjnego

Na zasadach określonych w art. 139 Ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo Telekomunikacyjne (Dz. U. nr 171, poz. 1800), odnoszącym się do przedsiębiorców telekomunikacyjnych, będących właścicielami infrastruktury telekomunikacyjnej, w przypadku spełnienia dalszych przesłanek ustawowych, są oni zobowiązani umożliwić m.in. innym przedsiębiorcom telekomunikacyjnym dostęp do swojej infrastruktury telekomunikacyjnej i nieruchomości, w tym do budynku, polegający m. in. na:

  1. współkorzystaniu z infrastruktury telekomunikacyjnej i nieruchomości, w tym zapewnianiu określonych elementów tej infrastruktury, kolokacji oraz umożliwianiu zakładania, eksploatacji i konserwacji urządzeń telekomunikacyjnych, przyłączy telekomunikacyjnych, instalacji telekomunikacyjnej budynku i innych elementów infrastruktury telekomunikacyjnej, a także nadzoru nad nimi,
  2. współkorzystaniu z kabli telekomunikacyjnych w budynku aż do zlokalizowanego w budynku lub poza nim punktu ich połączenia z publiczną siecią telekomunikacyjną, w tym udostępnianiu całości lub części kabla, w szczególności włókna światłowodowego,
  3. możliwości korzystania z:

- instalacji telekomunikacyjnej budynku, jeżeli powielenie infrastruktury telekomunikacyjnej byłoby ekonomicznie nieopłacalne lub technicznie niemożliwe,

- punktu połączenia instalacji telekomunikacyjnej budynku z publiczną siecią telekomunikacyjną.

Również w tym przypadku, warunki zapewnienia dostępu, przedsiębiorcy telekomunikacyjni ustalają w umowie, która powinna być zawarta w terminie 30 dni od dnia wystąpienia o jej zawarcie. W przypadku uchylania się przez przedsiębiorcę telekomunikacyjnego – właściciela infrastruktury telekomunikacyjnej od zapewnienia dostępu do należącej do niego infrastruktury telekomunikacyjnej, prezes UKE może w formie decyzji administracyjnej określić minimalne warunki współpracy niezbędne do zapewnienia tego dostępu.

Podsumowując należy stwierdzić, że zarówno art. 30 Ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych jak i art. 139 Prawa Telekomunikacyjnego stanowią podstawę dla operatorów usług telekomunikacyjnych do żądania dostępu do określonej infrastruktury celem zaoferowania swoich usług użytkownikowi końcowemu. O ile jednak regulacja art. 30 Ustawy o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych odnosi się obowiązków osób posiadających tytuł prawny do władania nieruchomością, do której dostępu zażądać może przedsiębiorca telekomunikacyjny, o tyle art. 139 Prawa Telekomunikacyjnego odnosi się do obowiązków innego przedsiębiorcy telekomunikacyjnego, który po spełnieniu dodatkowych przesłanek zobowiązany będzie do wyrażenia zgody na współkorzystanie przez innego przedsiębiorcę telekomunikacyjnego z infrastruktury telekomunikacyjnej stanowiącej jego własność.

Obie regulacje stanowią niewątpliwie ingerencję w prawo własności, lecz wynikającą wprost z ww. ustaw. Ich celem jest m.in. zwiększenie powszechnej dostępności szybkiego Internetu dla użytkowników końcowych również poprzez usprawnienie dostępu do budynków poprzez nałożenie dodatkowych obowiązków na ich właścicieli i zarządców. Nie ulega również wątpliwości, że celem, jaki przyświecał Ustawodawcy było zapewnienie jak największej konkurencyjności operatorów telekomunikacyjnych, tak aby użytkownicy końcowi – abonenci mogli cieszyć się możliwie najlepszą ofertą usług telekomunikacyjnych.

Autor: Mateusz Doroszczonek

Masz ciekawy temat?

SKONTAKTUJ SIĘ