Portal prowadzi Kancelaria
Babiaczyk Skrocki i Wspólnicy

SMART Copyright Act

Własność intelektualna

SMART Copyright Act – czy wyznaczy nowy standard ochrony praw autorskich w USA?

 

W dniu 17 marca 2022 r. w senacie USA został przedstawiony projekt ustawy zwanej the Strengthening Measures to Advance Rights Technologies (SMART) Copyright Act of 2022, której celem jest daleko idąca zmiana ustawy z 1998 r. The Digital Millennium Copyright Act (DMCA). Wejście w życie projektowanych rozwiązań oznaczałoby rewolucyjną zmianę dla amerykańskich dostawców usług online (OSP) w zakresie odpowiedzialności za naruszenie praw autorskich przez ich użytkowników.  

 

The Digital Millennium Copyright Act (DMCA) jest federalną ustawą z zakresu prawa autorskiego Stanów Zjednoczonych z 1998 r., która implementuje dwa traktaty Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO) z 1996 r. DMCA zmieniła tytuł 17 Kodeksu Stanów Zjednoczonych, aby rozszerzyć zakres praw autorskich, ograniczając jednocześnie odpowiedzialność dostawców usług internetowych za naruszenie praw autorskich przez ich użytkowników. Tekst ustawy dostępny pod adresem: https://www.congress.gov/105/plaws/publ304/PLAW-105publ304.pdf W §512 DMCA obecnie określa, w jaki sposób dostawcy usług online (OSP) mają reagować na zgłoszenia sygnalizujące, że użytkownik usługi przesłał lub udostępnił materiał, który narusza prawa autorskie osób trzecich. DMCA ma zastosowanie do wszystkich rodzajów usług online — w tym platform, które umożliwiają użytkownikom publikowanie kreatywnych treści, witryn internetowych umożliwiających użytkownikom pisanie komentarzy lub recenzji, usług umożliwiających bezpośrednią komunikację lub przechowywanie w chmurze i wiele innych.

 

Przepisy §512 DMCA stanowią tzw. bezpieczną przystań (safe harbour). Oznacza to, że jeśli OSP zostanie pozwany za naruszenie na podstawie naruszenia, którego użytkownik dokonał bez wiedzy lub bezpośredniego zaangażowania OSP, wówczas OSP jest zwolniony z odpowiedzialności za naruszenie, o ile wykonał określone w ustawie działania w reakcji na zgłoszenie naruszenia. DMCA ustanawia ramy prawne dla powiadamiania i usuwania treści naruszających prawa osób trzecich (system notice-and-takedown). Przepisy DMCA są postrzegane w USA jako stymulujące innowację i konkurencję w globalnym ekosystemie internetowym, gdyż łagodzą obawy OSP przed kosztownymi konsekwencjami naruszeń ze strony użytkowników platform. Projekt SMART Copyright Act proponuje szereg zmian, które istotnie modyfikują system bezpiecznej przystani, w tym przede wszystkim:

  1. Wprowadza rozszerzoną definicję „standardowych środków technicznych” (“standard technical measures”, STM). Obecnie, aby móc skorzystać z „bezpiecznej przystani” DMCA, OSP muszą dostosować się i nie ingerować w standardowe środki techniczne – które są zdefiniowane jako środki stosowane przez podmioty praw autorskich w celu identyfikacji lub ochrony dzieł chronionych prawem autorskim (“used by copyright owners to identify or protect copyrighted works”). SMART Copyright Act modyfikuje tę definicję w taki sposób, aby dostawcy usług internetowych mogli kwalifikować się do skorzystania z „bezpiecznej przystani” wyłącznie wtedy, jeżeli będą używali określonej technologii „do identyfikacji lub zarządzania dziełami chronionymi prawem autorskim w usłudze” (“to identify or manage copyrighted works on the service”). W konsekwencji będzie to wymagało od OSP (w tym również startupów) zastosowania technologii zarządzania prawami autorskimi uznanej za „standardową”, aby zabezpieczyć się przed ryzykiem znacznych kosztów postępowania sądowego, gdyby użytkownik przesłał treści naruszające prawa. Projekt wymusiłby zatem na OSP kupowanie lub tworzenie kosztownych technologii umożlwiających kontrolę np. postów użytkowników w miarę ich udostępniania i samodzielne wykrywanie ewentualnych naruszeń. Przykładowo, operator platformy YouTube (Alphabet Inc.) wydał ponad 100 milionów USD na stworzenie ContentID – systemu krytykowanego zarówno ze strony niektórych posiadaczy praw własności intelektualnej, którzy twierdzą, że nie idzie wystarczająco daleko, jak również ze strony twórców i użytkowników Internetu, którzy twierdzą, że ich posty zostały bezpodstawnie usunięte lub zdemonetyzowane.
  2. Tworzy nową klasę „wyznaczonych środków technicznych” („designated technical measures”, DTM). Projekt wprowadza DTM, czyli technologie zarządzania prawami autorskimi, z których zmuszeni byliby korzystać OSP i do których wyboru upoważniona byłaby Biblioteka Kongresu za pośrednictwem amerykańskiego Urzędu Praw Autorskich (Copyright Office). Zgodnie z propozycją projektu, jeżeli OSP nie skorzysta z odpowiednich technologii, będzie to traktowane jako naruszenie obowiązków prawnych i może zostać pozwany o odszkodowanie za naruszenie niezależnie od tego, czy podmiot ten wykrył jakiekolwiek naruszenie. Zatem nawet w braku stwierdzenia naruszenia, OSP mógłby zostać pozwany, jeśli powód uzna, że nie OSP używa właściwych DTM.  DTM nie są tożsame z STM i nie są objęte bezpieczną przystanią DMCA.

Projekt ustawy kreuje rodzaj siatki zróżnicowanych wymagań technologicznych. Oprócz dwóch różnych kategorii środków technicznych („standardowych” i „wyznaczonych”), projekt dokonuje dalszych rozróżnień, zależnie od rodzaju hostowanych przez OSP treści, czy cech takich jak wielkość i zasoby OSP. W konsekwencji więc mogą istnieć STM, które mają zastosowanie do wszystkich OSP; różne STM, które mają zastosowanie do niektórych usług i niektórych rodzajów utworów; DTM, które mają zastosowanie do wszystkich OSP; różne DTM, które mają zastosowanie do utworów chronionych prawem autorskim; oddzielne DTM, które mają zastosowanie do określonych usług etc.

  1. Ustanawia nową procedurę tworzenia regulacji w zakresie środków technicznych. Projekt ustawy przewiduje upoważnienie dla Biblioteki Kongresu (za pośrednictwem Copyright Office) do organizowania trzyletniego procesu tworzenia szczegółowych regulacji („rulemaking process”) w celu wyznaczenia, zmiany lub wycofania środków technicznych. W jej ramach, składający petycję mógłby zwrócić się do Copyright Office o wybranie danej technologii DTM. Zatem twórca nowej technologii służącej do „filtrowania” treści miałby prawo wnioskować do Copyright Office, aby Urząd podjął decyzję, zgodnie z którą każdy OSP ma obowiązek zakupić licencję na korzystanie z niej. Urząd w takim przypadku przeprowadzałby konsultacje społeczne  w celu zebrania dowodów i wysłuchania argumentów na temat tego, czy dana technologia powinna być stosowana przez wszystkich lub niektórych OSP. Urząd miałby obowiązek wziąć pod uwagę takie kwestie, jak: całkowita liczba domniemanych lub faktycznych naruszeń w odniesieniu do odpowiednich OSP, ich przychody i zasoby finansowe, jak technologia wpłynęłaby na uprawnione korzystanie z treści, zagrożenia bezpieczeństwa, konkurencję między OSP itp. Następnie, po wyznaczeniu, zrewidowaniu lub uchyleniu środków technicznych, Urząd miałby obowiązek publikowania listy wyznaczonych środków technicznych wraz z wymaganym ustawowo opisem w Rejestrze Federalnym oraz na stronie internetowej Biblioteki Kongresu.

 

Projekt ustawy wzbudza duże kontrowersje w  USA. Projektowi zarzuca się, że skutkiem zastosowania przewidzianych w nim rozwiązań prawnych będzie ograniczenie wolności słowa, kreatywności, konkurencji i innowacyjności. Niewątpliwie wejście w życie projektowanej ustawy oznaczałoby bardzo istotną zmianę standardu ochrony praw własności intelektualnej w USA oraz daleko idącą ingerencję w dotychczasowy sposób funkcjonowania dostawców usług internetowych. Dlatego warto śledzić dalsze losy tego projektu. Tekst projektu SMART Copyright Act dostępny pod adresem: https://www.congress.gov/117/bills/s3880/BILLS-117s3880is.pdf Aktualny stan prac legislacyjnych można śledzić pod adresem: https://www.congress.gov/bill/117th-congress/senate-bill/3880/actions

Masz ciekawy temat?

SKONTAKTUJ SIĘ